Άρθρο της Νίκης Γοτσοπούλου στη "Στρατιωτική & Γεωπολιτική Ισορροπία"

Το πρόγραμμα σπουδών πάσχει, κατά κανόνα, από έλλειψη προοδευτικής εμβάθυνσης και αλληλουχίας, στη σειρά των μαθημάτων. Δηλαδή, δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα για την παρακολούθηση οποιουδήποτε μαθήματος και η κατανομή των μαθημάτων κατά εξάμηνα και έτη είναι ενδεικτική και μόνο. Στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, το ένα μάθημα «κτίζεται» πάνω σε ένα ή περισσότερα άλλα μαθήματα, αποτελώντας μια συνέχεα και επιβάλλοντας για να προχωρήσει κανείς στο επόμενο μάθημα να έχει επιτύχει προηγούμενα στο συναφές μάθημα.

Πριν από λίγες μέρες, η είδηση της αυτοκτονίας ενός μαθητή μέσα στο σχολείο συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ένας δεκαεφτάχρονος που δεν είχε δείξει μέχρι εκείνη τη στιγμή προβλήματα προσαρμογής και συμπεριφοράς έβαλε τέλος στη ζωή του πηδώντας από τον τρίτο όροφο του σχολείου του. Κάθε χρόνο περίπου πεντακόσια παιδιά επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Ενώ ένας μικρότερος αριθμός περίπου τριάντα –τριανταπέντε από αυτά χάνει τελικά την ζωή του. Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι αμείλικτα. Γιατί ένας νέος άνθρωπος επιλέγει το θάνατο; Γιατί οι έφηβοι αυτοκτονούν στο σχολικό περιβάλλον και για ποιο λόγο γονείς και εκπαιδευτικοί δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τι συνέβαινε;

Οι προκλήσεις της ενδυνάμωσης της κοινωνίας της γνώσης, της δημογραφικής αλλαγής και της παγκοσμιοποίησης παραμένουν, ενώ παράλληλα προστίθενται ζητήματα όπως η μετανάστευση, εκπαιδευτική και επαγγελματική ενσωμάτωση, και η βιώσιμη ανάπτυξη. Σήμερα παρουσιάζεται αναντιστοιχία  ανάμεσα στις δεξιότητες και τις ανάγκες της αγοράς, ενώ είναι απαραίτητη η αναβάθμιση των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού και η αποφυγή κοινωνικού και επαγγελματικού αποκλεισμού. Ταυτόχρονα, η επένδυση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση αποδεικνύεται χρήσιμη σε επίπεδο κοινωνίας, οικονομίας και ατομικής ανέλιξης καθώς και όσον αφορά στην απασχόληση, στην κοινωνική ενσωμάτωση και συνοχή και στη μείωση της εγκληματικότητας. Βασικοί στόχοι και προτεραιότητες του υπουργείου Παιδείας πρέπει να είναι η αναβάθμιση του επιπέδου δεξιοτήτων (μακροπρόθεσμος στόχος), οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και κατάρτιση σε εθνικό επίπεδο (μεσοπρόθεσμος στόχος) καθώς και εμπλοκή κοινωνικών εταίρων, «οριζόντια» συνεργασία στους τομείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, καθώς και η ανταλλαγή καλών πρακτικών.