Η Παιδεία στην Ελλάδα δυστυχώς αποτελεί χώρος πειραματισμού διαχρονικά για τις ελληνικές κυβερνήσεις με αρνητικές επιδράσεις και αποτελέσματα για την ελληνική οικογένεια, τον μαθητή, τον φοιτητή, τον εκπαιδευτικό, την οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια και το εξεταστικό σύστημα έχει αλλάξει τουλάχιστον δέκα φορές. Στην Ελλάδα αντί να επικρατήσει η πρόταση για μόνιμο Υφυπουργό Παιδείας με αρμοδιότητα την εφαρμογή και χάραξη μακροχρόνιας στρατηγικής και εκπαιδευτικής πολιτικής σε Εθνικό επίπεδο ανεξάρτητα από την εναλλαγή κυβερνήσεων, επικρατεί η μικροπολιτική λογική της προχειρότητας και του πολιτικού κόστους. Έτσι ανάλογα με το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία, αλλά ακόμα και ποια πολιτική ηγεσία είναι στο Υπουργείο Παιδείας και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση, το εξεταστικό σύστημα αλλάζει χωρίς μελέτη, χωρίς έρευνα και χωρίς συναίνεση.

Έκπληξη προκάλεσε η μεταφορά της Γραμματείας Νέας Γενιάς από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Εργασίας. Η προχειρότητα, η βιασύνη, η έλλειψη σχεδιασμού, η ισοπέδωση όλων, η προσπάθεια ισορροπιών στον πρόσφατο ανασχηματισμό δυστυχώς έχουν και τις παρεπόμενες αρνητικές συνέπειες και για τον χώρο της Παιδείας και αυτή την φορά κατευθείαν στους νέους ανθρώπους, την νέα γενιά, που αντί να επενδύουμε σ΄ αυτήν και να οραματιζόμαστε γι΄ αυτήν και το μέλλον της χώρας μας, τους υποτιμάμε και τους υποβιβάζουμε ισοπεδώνοντας όλες τις αξίες που μέχρι σήμερα τους είχαμε περάσει ως κοινωνία και ως πολιτεία, τους απαγορεύουμε να ονειρεύονται, να είναι ανέμελοι, να συμμετέχουν σε δραστηριότητες, φεστιβάλ, συναυλίες και όλα αυτά στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Δυστυχώς μέσα στην δίνη των περικοπών μπήκε πλέον και η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, η πάλε ποτέ δυναμική για τις δραστηριότητές της γραμματεία στο χώρο του πολιτισμού της επιχειρηματικότητας, των εικαστικών, της παιδείας και του αθλητισμού, η γνωστή σε όλους γραμματεία για θέματα νέας γενιάς που ενέπνευσε εποχές και γενιές.

Η υποβάθμιση των πανεπιστημίων και η ανυπαρξία σοβαρού σχεδιασμού στην παιδεία υπήρξε διαχρονικό και παθογεννητικό φαινόμενο στη χώρα μας.. Πότε όμως στο παρελθόν δεν παρουσιάστηκε τέτοια υποτίμηση και υποβάθμιση της ποιότητας και της αξιοπιστίας των ελληνικών πανεπιστημίων. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας «παραπαίουν» δείχνοντας ότι δεν ξέρουν πως να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα των επιλογών τους, που εδώ και δέκα μήνες έχουν φέρει τόσο την ελληνική οικογένεια όσο και την εκπαίδευση.

Ότι σπείρεις θα θερίσεις λέει ο λαός μαςκαι δεν έχει άδικο. Η λαϊκή ρήση ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση της παιδείας και χαρακτηρίζει την σημερινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων που προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα και κρισιμότητα του Υπουργείου που ηγούνται. Αιφνιδιασμένη η Υπουργός Παιδείας με τους Υφυπουργούς της αλλά και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τα αποτελέσματα της κατάργησης της βάσης του 10 για την εισαγωγή των επιτυχόντων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας ενώ οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι νιώθουν να δικαιώνονται με καθυστέρηση λίγων μηνών και να διερωτώνται για τους αυριανούς τους φοιτητές και σπουδαστές. Η Υπουργός Παιδείας επιχείρησε να ανατρέψει το μεγάλο της λάθος συμβουλεύοντας την ελληνική κοινωνία «να μην αντιλαμβάνεται τα πράγματα με υποκριτική διάθεση».