Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων (Δ.Ε.Κ.)

Κάθε ίδρυμα εφαρμόζει τα ακόλουθα στάδια κατά το χειρισμό δανειοληπτών που παρουσιάζουν καθυστερήσεις, καθώς και σε περιπτώσεις με ενδείξεις πιθανής καθυστέρησης:

Στάδιο 1: Επικοινωνία με τον δανειολήπτη.

Στάδιο 2: Συγκέντρωση οικονομικών και άλλων πληροφοριών.

Στάδιο 3: Αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων.

Σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών, το πιστωτικό ίδρυμα οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης του οφειλέτη κατά την αξιολόγηση της δυνατότητας αποπληρωμής. Συγκεκριμένα η Τράπεζα θα πρέπει να παρέχει Τυποποιημένη Κατάσταση Οικονομικής Πληροφόρησης, στην οποία ο οφειλέτης θα δηλώνει στοιχεία για τις δαπάνες διαβίωσης του νοικοκυριού, τα οποία θα συσχετίζονται με τις προσδιορισμένες εύλογες δαπάνες διαβίωσης.

Τους τελευταίους μήνες γίνονται εντατικές προσπάθειες για το καθεστώς προστασίας των δανειοληπτών χωρίς βέβαια απόλυτη επιτυχία αντιμετώπισης του ζητήματος. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών εξασφαλίσθηκαν κατ αρχήν δύο πράγματα:

Πρώτον, δεν αμφισβητείται η φιλοσοφία των νόμων 3869/2010 και 4161/2013. Με τους νόμους αυτούς παρέχεται απόλυτη προστασία της κύριας κατοικίας του οφειλέτη που βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών έναντι όλων των δανειστών (τράπεζες, ιδιώτες, εταιρείες κτλ), αμέσως μετά την υποβολή αίτησης υπαγωγής στο νόμο και μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης. Στη χώρα μας δηλαδή θα εξακολουθήσει να εφαρμόζεται το ισχυρότερο στην Ευρώπη πλαίσιο προστασίας των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμάτων.

ΝοΒ ΔιοικΠρΑθ 14648/2013, σελ. 757-764, Τόμος 62

Η διάκριση μεταξύ των διοικητικών^[1] και των ιδιωτικών συμ­βάσεων που συνάπτει το Δημόσιο αποτελεί ζήτημα μείζονος σημασίας ιδιαίτερα σήμερα όπου το δημόσιο συμφέρον έχει περάσει στην μνημονιακή εποχή. Η διάκριση αυτή βέβαια είναι ι­διαιτέρως σημαντική, διότι από αυτήν εξαρτάται η δικαιο­δοσία του Δικαστηρίου που θα επιληφθεί της διαφοράς που προκύπτει, αλλά και το δίκαιο που πρέπει να εφαρμοσθεϊ. Η διοικητική πράξη αποτελεί τον κανόνα που κυριαρχεί στο διοικητικό δίκαιο, εξαίρεση από τον κανόνα αυτόν αποτελεί η διοικητική σύμβαση^[2].