Οι νέες τεχνολογίες δίνουν την δυνατότητα στις εταιρείες να αναπτύσσονται και παράλληλα να γίνονται γνωστές στο καταναλωτικό κοινό μέσω του διαδικτύου σε ελάχιστο χρόνο σε σχέση με το παρελθόν που απαιτούνταν μεγάλος διαφημιστικό χρόνος και έξοδα να επενδυθούν από μια εταιρεία προκειμένου να καταστήσει τα σήματά της στο ευρύ κοινό, γνωστά και επώνυμα. Παράλληλα, όμως το διαδίκτυο προσφέρει την δυνατότητα να ελέγχεται πιο εύκολα και γρήγορα εάν χρησιμοποιούνται από τρίτους ίδια ή παρεμφερή σήματα στην ίδια ή σε άλλη γεωγραφική περιοχή που μπορεί να δημιουργήσουν παραπλάνηση, σύγχυση ή αθέμιτο ανταγωνισμό σε μια εταιρεία.

Μεγάλη σύγχυση και προβληματισμός γενικώς δημιουργείται σχετικά με το ζήτημα της συκοφαντικής δυσφήμησης η οποία προκαλείται μέσω του διαδικτύου, των ιστοσελίδων (blogs) ή μέσω της τηλεόρασης. Πρέπει να επισημάνουμε ότι το διαδίκτυο και η τηλεόραση δεν υπάγονται στο Νόμο για τα, δια του τύπου, τελούμενα αδικήματα.

Ο Νέος Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων) δίνει μεγαλύτερη εξουσία στο άτομο, τοποθετώντας τον στο κέντρο της προστασίας των δεδομένων, ως συναλλασσόμενο και ως πελάτη.

Το ζήτημα της χορήγησης δανείων σε συνάλλαγμα και δη σε ελβετικά φράγκα έχει απασχολήσει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια από το 2009 και έπειτα, αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ άλλων και την Ελλάδα, καθόσον ένας σημαντικός αριθμός δανειοληπτών δανείστηκε κατευθείαν χρήματα από τις Τράπεζες σε Ελβετικό Φράγκο, είτε μετέτρεψε σε ελβετικό νόμισμα το δάνειο που είχε πάρει αρχικά σε Ευρώ.