Οι διατάξεις του Ν.4354/2015 για την κατ’΄ εξαίρεση νομιμοποίηση, ως μη δικαιούχων διαδίκων, των εταιρειών διαχείρισης δανείων δεν εφαρμόζονται επί εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3165/2003

Με δύο πρόσφατες αποφάσεις του Αρείου Πάγου (Αρ. Απόφασης ΑΠ 822/2022) και του Εφετείου Πειραιά (Αρ. Απόφασης 595/2022) (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του Ν.3156/2003  (Dovalue, Intrum, Cepalκ.α.) δεν νομιμοποιούνται να ενεργούν διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρείας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση. Ουσιαστικά δηλαδή, Ο Άρειος  όσο και το Εφετείο Πειραιά με τις αποφάσεις τους δεν νομιμοποιούν τις πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης των εταιρειών διαχείρισης, στις περιπτώσεις που η μεταβίβαση των δανείων έγινε με τον Ν.3156/2003, ενώ αυτές μπορούν να γίνονται με τον Ν.4354/2015.

Ειδικότερα, με την παρ.4 του άρθρου 2 του Ν.4354/2015 ιδρύεται μια κατ΄ εξαίρεση νομιμοποίηση, βάσει της οποίας οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (ΕΔΑΠΔ) νομιμοποιούνται να ενεργούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης, δηλαδή των ΕΑΑΔΠ, που μετά την κατ΄ άρθρο 3 του Ν.4354/2015 κτήση των δανειακών απαιτήσεων με εκχώρηση  από την αντίστοιχη  (εκχωρήτρια)  Τράπεζα καθίστανται ειδικοί διάδοχοι της Τράπεζας. Η ανάθεση της διαχείρισης στην, επιλεγόμενη ΕΑΑΔΠ, εταιρεία EΔΑΠΔ θα γίνει με σύμβαση κατά τους όρους του άρθρου 2 παρ.1-3 του Ν. 4354/2015. Πηγή της νομιμοποιήσεως της ΕΔΑΠΔ είναι η προαναφερόμενη συγκεκριμένη, ειδική, νομοθετική ρύθμιση η οποία απονέμει στις εν λόγω εταιρείες την ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου με πανηγυρική μάλιστα διατύπωση. Αντιστοίχως από την παρ. 14 του άρθρου 10 του Ν. 3156/2003, καθίσταται σαφές ότι οι προβλεπόμενες εκεί εταιρείες ενεργούν πράξεις διαχειρίσεως ως αντιπρόσωποι και για λογαριασμό της εταιρείας ειδικού σκοπού αποκτήσεως, χωρίς να απονέμεται σε αυτές όμως η ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου, έστω και έμμεσα χωρίς πανηγυρική διατύπωση ώστε ως μη δικαιούχος διάδικος, κατά παραχώρηση του νομοθέτη, να μπορούν να ασκούν αγωγές και άλλα ένδικα βοηθήματά ενώπιον των δικαστηρίων για τα δικαιώματα της εταιρείας αποκτήσεως, αιτούμενες έννομη προστασία στο όνομά τους.

Η διάταξη του άρθρου 10 παρ.14 του Ν.3156/2003 δεν απονέμει στις προαναφερόμενες εταιρείες διαχειρίσεως ενεργητική κατ΄εξαίρεση νομιμοποίηση προκειμένου να ασκήσουν τις ένδικες αυτοτελείς πρόσθετες παρεμβάσεις, παρά μόνο ρυθμίζουν τους όρους και το πλαίσιο της εκτελέσεως εξώδικων διαχειριστικών νομικών και υλικών πράξεων με σκοπό την είσπραξη για λογαριασμός της εντολέως της, δικαιούχου των απαιτήσεων από τους οφειλέτες.

Επομένως, οι διατάξεις του Ν.4354/2015 για την κατ΄ εξαίρεση νομιμοποίηση ως μη δικαιούχων διαδίκων των εταιρειών διαχείρισης δανείων δεν μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικώς και επί των εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3165/2003, διότι η εταιρεία διαχείρισης  του άρθρου 10 του Ν. 3156/2003 αναλαμβάνει με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων χωρίς να έχει ορισθεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’΄ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος. Άρα, δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρείας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ’΄ εξαίρεση νομιμοποίηση.

Στην πράξη πρόκειται για δύο διαφορετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που εξακολουθούν και ισχύουν παράλληλα για τις μεταβιβάσεις απαιτήσεων που γίνονται με τους δικούς τους όρους και διαδικασία η κάθε μια. Με το Ν.4354/2015 δεν καταργήθηκε η καθιερωθείσα με τον Ν.3156/2003 δυνατότητα αποκτήσεως και διαχειρίσεως επιχειρηματικών δανείων με τιτλοποίηση αλλά συνεχίζεται παράλληλα να ισχύει με το δικό της όμως νομοθετικό πλαίσιο.

Μετά τις ανωτέρω αποφάσεις αναμένεται να αλλάξει το σκηνικό των τραπεζών στα θέματα των πλειστηριασμών καθώς θα παγώσουν οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων  δανείων για λογαριασμό των Funds.

Tweet